Niet door kanonnen of zwaarden, maar door ware ... - dr. Sun Myung Moon autobiografie

- Hoofdstuk 6 - Liefde leidt naar eenwording -

6-7

Niet door kanonnen of zwaarden, maar door ware liefde

Niet alleen de bestandslijn op de 38ste breedtegraad scheidt ons volk. Ook de regio’s Yeongnam en Honam worden door een onzichtbare scheidingslijn verdeeld. Dan zijn er ook de Koreanen die in Japan wonen en verdeeld zijn in verschillende groepen. Zo bestaat er de ‘Unie van in  Japan wonende Koreanen’, of Mindan, waarvan de leden pro Zuid-Korea zijn, en ook de ‘Algemene Unie van Koreanen in Japan’, of Chongryon, die pro Noord-Korea is. De strijd tussen de twee organisaties in Japan vindt zijn oorsprong in de geboortestreken van de voorouders van de respectievelijke leden. Veel Koreanen van de tweede en derde generatie hebben de geboortegrond van hun ouders nooit bezocht, maar leven toch in onmin met elkaar, omdat ze zich laten leiden door de door hun ouders getrokken scheidslijnen. De leden van de twee groepen spreken een licht afwijkend dialect, sturen hun kinderen naar verschillende scholen en trouwen niet onderling.

In 2005 ging mijn lang gekoesterde plan in vervulling om de Koreanen in Japan, evenals de Koreanen in de regio’s Yeongnam en Honam in Zuid-Korea, dichter tot elkaar te brengen. Ik nodigde duizend leden van Mindan en duizend van Chongryon uit naar Seoel. Daar bracht ik hen in verbroederingsceremonies samen met duizend mensen uit de Yeongnam regio en duizend uit de Honam regio. Voor leden van Chongryon en Mindan is het zo goed als onmogelijk om in Japan samen te komen met leden van de andere organisatie, om samen over een vreedzame vereniging van Noord en Zuid te praten. Het was een grote uitdaging om deze mensen op één plek bij elkaar te krijgen. Daarom was het voor mij des te ontroerender om te zien hoe zij bij elkaar zaten en elkaar omhelsden.  

Er was ook een officiële vertegenwoordiger van Chongryon, voor wie dit zijn eerste bezoek was aan Seoel. In tranen zei hij, dat het hem enorm speet dat hij al die jaren een oorlog had gevoerd die de zijne niet was, vooral omdat hij niet eens wist uit welk deel van Korea zijn vader afkomstig was. Hij zei dat hij zich enorm schaamde, omdat hij zijn leven door zo’n zinloze scheidingslijn had laten bepalen.

On de verdeeldheid van het Koreaanse schiereiland en het conflict tussen beide zijden volledig te begrijpen, moeten we goed kijken naar de samenhang tussen verleden, heden en toekomst. Elke gebeurtenis heeft een hoofdoorzaak. De verdeeldheid van het Koreaanse schiereiland staat in sterke samenhang met de eeuwenoude strijd tussen goed en kwaad. Bij het uitbreken van de Koreaanse oorlog schoten de Sovjet-Unie, China en andere communistische landen Noord-Korea te hulp.

Op vergelijkbare wijze stuurden zestien landen, onder leiding van de Verenigde Staten, troepen om Zuid-Korea militair bij te staan. Daarnaast zonden vijf landen medische teams, en verschaften twintig landen oorlogsmaterieel. In welke andere oorlog in de geschiedenis waren zoveel naties bij de strijd betrokken? De reden waarom de hele wereld betrokken werd bij een oorlog in het verre en nietige Korea is, dat dit een plaatsvervangende oorlog was tussen de krachten van het communisme en de vrije wereld. Men zou kunnen zeggen dat Korea op dat moment de wereld vertegenwoordigde, en dat goed en kwaad tegenover elkaar stonden, in een strijd op leven en dood op haar grondgebied.

Generaal b.d. en oud-minister van buitenlandse zaken van de V.S., wijlen Alexander Haig, deed een onverwachte uitspraak tijdens zijn feestelijke toespraak ter gelegenheid van het 10-jarige bestaan van de, door mij in 1992 opgerichte, Washington Times.

“Ik ben een veteraan uit de Koreaanse oorlog,” zei hij. “Als bevelhebber had ik de leiding bij de aanval op Heungnam. We voerden de krachtigste aanval uit die maar mogelijk was. Het raakte me diep toen ik hoorde dat reverend Moon daar door de communisten gevangen werd gehouden, en door die aanval van ons werd bevrijd. Het lijkt erop dat ik gestuurd was om reverend Moon te bevrijden. Nu is diezelfde reverend Moon hier om Amerika te bevrijden. The Washington Times is een krant die het Amerikaanse volk zal redden, door een evenwichtig beeld van de geschiedenis te schetsen dat niet links of rechts is, maar ons de weg naar voren wijst. Het moge duidelijk zijn, dat de geschiedenis niet slechts een toevallige samenloop van omstandigheden is.”

Enkele jaren geleden pleitte een groep Koreaanse burgers voor de verwijdering van het standbeeld van de beroemde generaal Douglas MacArthur uit een park in de stad Incheon. Zij waren van mening dat het land niet verdeeld zou zijn tussen Noord en Zuid, zoals nu het geval is, indien de VN strijdkrachten niet aan de oorlog hadden deelgenomen. Ik was geschokt om dit te horen, en heb me krachtig tegen dit standpunt uitgesproken. Een dergelijk idee kon alleen door de communistische partij van Noord-Korea zijn ingegeven.   

Er zijn op wereldschaal grote offers gebracht, maar desondanks is ons land tot aan vandaag verdeeld gebleven. De exacte dag van onze hereniging kennen we niet, maar het is duidelijk dat we grote stappen maken in die richting. Wel moeten er op weg naar hereniging nog veel hindernissen genomen worden. De obstakels die we onderweg tegenkomen moeten we met kracht en overtuiging uit de weg ruimen, en daarna moeten we doorgaan tot het einde. Mogelijk duurt het nog lang, en de weg erheen kan nog moeilijk blijken. Toch zal de vereniging van Korea er absoluut komen, indien we er met dezelfde verbetenheid aan werken, als waarmee we de Yalu rivier zouden overzwemmen.

Na de ineenstorting van de Sovjet-Unie verzette Roemenië zich van alle staten in Centraal- en Oost-Europa het langst tegen verandering. Dit bleef zo tot aan het eind van 1989, toen het Roemeense volk met geweld in opstand kwam. Zodra het regime ten val was gebracht, werd Nicolae Ceausescu, die het land vierentwintig jaar lang had geregeerd, samen met zijn vrouw geëxecuteerd. Hij was een meedogenloze dictator, die iedereen die zich tegen zijn politiek verzette, genadeloos afslachtte. In ieder dictatoriaal geregeerd land is de heerser geneigd zijn greep te verstevigen omdat hij voor zijn leven vreest, mocht hij ten val komen. Ik denk dat als een dictator zeker weet dat zijn leven gespaard wordt, hij niet zo’n doodlopende straat zal instormen zoals Ceausescu deed.

Ook ons land zal binnen korte of lange tijd op een of andere manier worden verenigd. Daarom moeten politici en economen, ieder op hun eigen werkterrein, de noodzakelijke voorbereidingen treffen. Als religieus leider zal ik alles doen om goede voorbereidingen te treffen voor de verwelkoming van een verenigd Korea, waarin we de Noord Koreaanse burgers met liefde kunnen omarmen, en met elkaar in vrede kunnen leven.

Ik heb een uitvoerige studie gemaakt van de Duitse hereniging. Ik heb geluisterd naar de ervaringen van hen die er direct bij betrokken waren, om er achter te komen hoe deze ommekeer zich kon voltrekken zonder dat er ook maar één kogel werd afgevuurd, en zonder dat er ook maar een druppel bloed werd vergoten. Hierdoor hoopte ik een formule te vinden die ook toegepast kan worden in Korea. Ik heb begrepen dat de belangrijkste reden waarom Duitsland op vreedzame wijze kon worden verenigd was, dat aan de Oost Duitse leiders te kennen was gegeven dat hun levens na de eenwording geen gevaar zouden lopen. Als die leiders deze overtuiging niet hadden gehad, dan hadden zij niet zo eenvoudig met de hereniging ingestemd.

Ik kwam tot de overtuiging dat we een soortgelijk concept moeten hanteren met betrekking tot de heersers in Noord-Korea. Onlangs werd in Japan een roman over Noord-Korea uitgebracht. In deze fictieve geschiedenis kijken de leiders van Noord-Korea telkens opnieuw naar een video over de executie van het echtpaar Ceausescu en roepen uit: “Zo zal het ook met ons gaan, zodra we de macht verliezen. Daarom moeten we tot elke prijs aan de macht blijven”.

Natuurlijk is dit slechts een roman, gepubliceerd in Japan. Toch moeten we deze kwestie serieus aandacht geven en naar een oplossing zoeken voor de Noord-Koreaanse leiders, zodat zij kunnen meewerken aan een spoedige hereniging van Korea.  

Het opbouwen van een wereld van vrede op het Koreaanse schiereiland is niet zo moeilijk als we misschien denken. Als Zuid-Korea totaal voor het welzijn van Noord-Korea  zou leven, dan zou Noord-Korea het Zuiden niet langer bestrijden, en zou er op natuurlijke wijze vrede ontstaan op het schiereiland.

Een opstandig kind wordt niet tot inkeer gebracht door brute kracht of door een gebalde vuist. Maar het is wel mogelijk door de kracht van de liefde, die op een natuurlijke manier vanuit ons binnenste opwelt. Belangrijker dan schenkingen van rijst en kunstmest aan Noord-Korea zijn onze zorg, liefde en aandacht voor dit land. We moeten nooit vergeten, dat alleen wanneer we begrip opbrengen voor Noord-Korea’s situatie, en ons met een oprecht en liefdevol hart inzetten voor haar welzijn, het Noorden haar hart voor ons - en voor de wereld - zal openen.

START | TERUG | VOLGENDE

.