De realiteit van de geestelijke wereld - Verenigingsbeweging Unificationism Sun Myung Moon Het Beginsel

De realiteit van de geestelijke wereld

De geestelijke wereld bestaat echt. Deze onzichtbare wereld, waar wij allen na dit leven heen gaan, is een bruisende en dynamische wereld en onze uiteindelijke bestemming. Het is geen product van onze fantasie, noch een wereld waarbij we kunnen kiezen of we er heen willen gaan of niet. Net zoals God eeuwig en onveranderlijk is, is de geestelijke wereld eeuwig en onveranderlijk. Net zoals we op aarde in ons stoffelijke lichaam leven en voortdurend allerlei relaties aangaan met de bestaande wereld om ons heen, zo zullen we ook in de geestelijke wereld leven met behulp van ons geestelijke lichaam. Hierbij zal het ook mogelijk zijn, net zoals we op aarde gewend waren, om op geheel natuurlijke manier relaties aan te gaan met de dingen om ons heen.

We leven in twee werelden
God schiep ons fysieke lichaam als een miniatuuruitvoering van de tastbare, materiële wereld en onze geest als vertegenwoordiger en meester van de niet-stoffelijke wereld. Wij mensen zijn voorbestemd om zo'n honderd jaar in deze stoffelijke wereld te leven. Maar ook om daarna op natuurlijke wijze, geheel automatisch over te gaan naar de niet-stoffelijke geestelijke wereld,nadat ons lichaam ophoudt te functioneren. Hoewel niet met onze fysieke ogen waarneembaar, is de geestelijke wereld de automatische en onvermijdelijke voortzetting van ons leven op aarde, de eeuwige en oorspronkelijke thuishaven van de mens, geschapen door God.

De drie levens van de mens
Maar weinig mensen zijn er geheel van overtuigd dat ons leven definitief voorbij is, op het moment dat ons stoffelijk lichaam niet meer functioneert. Tegelijkertijd heeft bijna niemand van ons een heldere voorstelling van hoe ons leven verder gaat, nadat ons lichaam er mee ophoudt. De angst voor de dood is maar voor weinigen van ons helemaal vreemd. Toch zijn we allemaal al een keer 'gestorven', namelijk op het moment dat we ter wereld kwamen. We zaten veilig en warm in een nauwe behuizing, de baarmoeder, waarin we verbonden waren met de placenta. De verbinding via de navelstreng - de levenslijn - met deze 'moederkoek' betekende voor ons letterlijk het verschil tussen leven en dood. Toch kwam onvermijdelijk het moment dat we deze vertrouwde omgeving moesten loslaten omdat deze levenslijn werd doorgeknipt. Wetenschappelijk is bewezen dat de psyche van het embryo deze overgang ervaart als een traumatische ervaring en als 'doodgaan'. Het einde van het leven in de baarmoeder is echter een glorieus nieuw begin omdat we via een tunnel - het geboortekanaal - worden geboren in een nieuwe ruime en lichte omgeving, waar we liefdevol welkom worden geheten en veel meer bewegingsvrijheid hebben. Feit is dat we al die negen maanden, zonder het te beseffen, werden voorbereid om aan dit nieuwe leven te kunnen deelnemen. Alle organen werden zo ontwikkeld dat we op het moment van onze geboorte klaar waren voor de nieuwe omgeving.

Opnieuw een tunnel
De mens op aarde hecht sterk aan zijn leefomgeving en is hij bang om er afscheid van te nemen, omdat hij geen duidelijke notie heeft waar hij naar toe gaat. Net zoals tijdens ons bestaan in de baarmoeder worden we echter voorbereid om aan het eind van het aardse leven 'geboren te worden' in een nieuwe en lichte wereld waar onze bewegingsvrijheid onvoorstelbaar veel groter is dan in onze oude omgeving. Ook weer via een tunnel zoals tijdens onze eerste geboorte. Onze bestemming is een omgeving waar we liefde inademen zoals we gewend waren zuurstof in te ademen. Belangrijk is echter dat we tijdens ons aardse leven ons karakter en hart ontwikkelen, door een leven van geven en dienen vanuit liefde. Zo kunnen we goed voorbereid ons nieuwe leven binnengaan.

Uit: Vader Moon’s woorden over onze opdracht op aarde
De periode die we op aarde doorbrengen is belangrijke tijd van training, en de aarde is een trainingsveld waarop we voortdurend ons uiterste best moeten doen. In de relatie tussen geest en lichaam is de geest de belangrijkste van de twee. Het lichaam leeft maar zo’n honderd jaar voordat het ophoudt te functioneren, maar de geest leeft eeuwig, waarbij hij boven tijd en ruimte uitgaat. Is niet ook een mens die alle materiële bezittingen heeft die hij maar wenst, gedoemd te sterven? Daarom moeten we, vóór we overgaan naar de volgende wereld, eenheid tot stand brengen tussen ons geestelijk en stoffelijk lichaam, door volgens de beginselen van de schepping te leven. We hebben de verantwoordelijkheid om onze geest naar volwassenheid te brengen, zolang we nog beschikken over ons stoffelijk lichaam tijdens ons eindige leven op aarde. Dit innerlijke groeiproces verloopt niet automatisch,en de te volgen weg is zeker niet gemakkelijk. Eerlijk gezegd is het een enorme uitdaging en het vraagt onze levenslange inspanning. We kunnen echter wel degelijk slagen,indien we volledig op God vertrouwen,en bij al onze daden en beslissingen voortdurend zoeken naar Zijn liefde.


Terug naar vorige pagina | Terug naar overzicht - De Visie

.
.