Main menu:
Uit het voorwoord
‘De aanhoudende lenteregen van de afgelopen nacht maakte een einde aan een droge winter. De lucht was door de regen zo fris en aangenaam dat ik de hele morgen in de tuin wandelde. De bodem had de vertrouwde, frisse geur van vochtige aarde die ik de hele winter had gemist, en de treurwilg en de kersenbomen lieten hun eerste lenteknoppen zien. Het was alsof ik in de hele tuin het knisperen van uitlopend nieuw leven hoorde. Mijn vrouw, die me naar buiten gevolgd was, had intussen al enkele bijvoetscheuten geplukt, die zich met hun kopjes door het droge gras hadden gedrongen.(Bijvoet is een geneeskrachtige heester met een reeks medicinale eigenschappen). De nachtelijke regen had de wereld veranderd in een geurige lentetuin.
Hoeveel beroering er ook is in de wereld, wanneer het op de kalender maart wordt, is de lente op komst. Hoe ouder ik word, des te meer het voor mij betekent dat in de natuur op de winter altijd weer een lente volgt,met haar bloesems en uitbottende bloemen. Wie ben ik dat God, elk seizoen opnieuw, de bloemen laat bloeien of het laat sneeuwen, zodat ik de vreugde van het leven mag ervaren? Liefde welt op uit mijn binnenste en emoties overmannen me. Ik ben geraakt door het besef dat we alles wat werkelijk waardevol is voor niets ontvangen.
In verband met mijn streven om een wereld van vrede dichterbij te brengen, ben ik in mijn leven vele malen rond de wereld gereisd. Toch is het hier in deze lentetuin dat ik echte vrede kan proeven. Ook vrede werd ons door God gegeven, maar ergens onderweg zijn we haar kwijtgeraakt, en nu proberen we voortdurend om haar terug te vinden. Alleen zoeken we steeds op de verkeerde plaatsen’.
.
Uit het eerste hoofdstuk ‘Voedsel is Liefde’
‘In mijn leven speelt slechts één gedachte een rol. Van kinds af aan heb ik een wereld van vrede tot stand willen brengen, een wereld zonder oorlogen,waarin de mensheid in liefde leeft. Sommigen zullen zich afvragen hoe het mogelijk is,dat ik ook als klein kind al zo serieus over vrede nadacht. Maar is het zo vreemd, zo verbazingwekkend,dat een kind van een wereld van vrede droomt?
In 1920, mijn geboortejaar, was Korea bezet door Japan. Direct na de bevrijding brak de Koreaanse oorlog uit; vervolgens waren er de Aziatische financiële crisis en talrijke andere crises die hun tol eisten. Korea was jarenlang niet een land dat gemakkelijk geassocieerd werd met vrede. Maar oorlogsleed en verwarring waren niet alleen het lot van Korea. De twee wereldoorlogen, de Vietnam-oorlog en de oorlogen in het Midden-Oosten laten zien,dat mensen in deze wereld elkaar voortdurend als vijanden tegemoet treden, geweerlopen op elkaar richten en elkaar bombarderen.
Voor mensen die de gruwel van bebloede en kapotgeschoten lichamen aan den lijve ervaren hebben, is vrede waarschijnlijk alleen maar een verre droom. Toch is het niet zo moeilijk om vrede te bewerkstelligen. Om te beginnen kunnen we vrede vinden in de lucht die we inademen, in de natuur,en in de mensen om ons heen.
Als kind dacht ik,dat de velden en bossen mijn thuis waren. Zodra ik bij het ontbijt mijn kom rijst naar binnen had gewerkt, rende ik naar buiten en bracht de hele dag door in de heuvels en bij de beekjes. Ik kon de hele dag door het bos zwerven, te midden van de vele vogels en andere dieren. Ik at kruiden en wilde bessen en had nooit honger. Als kind hoefde ik slechts het bos in te gaan, om me naar geest en lichaam helemaal op m’n gemak te voelen. Ik viel dikwijls in slaap in de heuvels,nadat ik daar gespeeld had. Mijn vader moest me dan gaan zoeken. Wanneer ik hem in de verte “Yong-myung! Yong-myung!” hoorde roepen, moest ik zelfs in mijn slaap lachen. Als kind heette ik Yong-myung. Mijn vaders stem maakte me wakker, maar ik deed alsof ik sliep. Hij hees me op zijn rug en droeg me naar huis.
Het gevoel dat ik had, terwijl hij me van de heuvel naar beneden droeg – mijn hart volledig tot rust, in het gevoel van volledige veiligheid– dat was vrede. Zo leerde ik op de rug van mijn vader voor het eerst wat vrede is’.
.